Sahil boyunca ailesiyle birlikte bir çakıl taşının altında yaşayan Bella adında bir kum tanesi vardır. Bir gece yüksek bir gelgit fırlar ve çakılla çarpışır. Bella ve ailesi, ilk gün doğumunu deneyimlemek için uyanırlar.

Bella'nın ailesi çakıl taşına geri çekilirken, Bella merak ederek kalmaya karar verir. Bella'nın gözleri uyum sağlamaya başladı, "Görebiliyorum!" Bağırıyor. "Ama daha önce görmüyor muydum?" diye düşündü. Güneşin ışığına baktıkça daha çok parladı ve diğer tüm kum tanelerinden daha parlak hale geldi.

Günün sıcaklığında yumuşak bir esinti fısıldıyor, “Bella! Bella! Görüyorum ki güneş gibi parlamak istiyorsun,” diyor rüzgar bilge sözlerle. Merakla dolu olan Bella, kimin konuştuğunu görmek için çakıl taşından uzaklaşır, ancak kimseyi göremez.

Düşünürken, bir rüzgar esiyor ve Bella'yı sörfün kenarına yakın kıyı şeridi boyunca yuvarladı. Gözlerinin görebildiği her şey karşısında şaşkına dönerken, "Ne harika bir manzara," diye haykırıyor.

Ayrıca koyda, su yüzeyinin üzerinde parıldayan bir şey fark eden Ian adında bir deniz tarağı yaşar. Yakından yüzen Ian, bunun bir kum tanesi olduğunu ve bu tanesinin çok farklı olduğunu görür. Yaklaşmaya çalışsa da okyanus akıntısı Ian'ı tekrar denize doğru sürüklemeye devam ediyor.

Bir kez daha rüzgar esiyor ve Bella kendini alıp götürüyor. "Dur dur!" Ağlıyor ama rüzgar onu dalganın kenarında yuvarlamaya devam ediyor.

"Bella!" ailesi, “Bella!” diye haykırır. gözlerinin önünden ayrılmasını izlediklerinde.

Kilometrelerce yuvarlandıktan ve önlerindeki büyük mesafeyi gördükten sonra Bella kendini umutsuz ve çaresiz hissetmeye başlar. “Sayısız tane var” diyor Bella, “ve bu kadar çok kişi arasında ben kimim?” Önemsiz düşünceler aklını doldurur ve parlaklığı azalmaya başlar. Ve Bella ailesini özlemeye başlar.

Bu sırada midye Ian pes etmez ve Bella'yı uzaktan takip etmeye devam eder. Yine de ne zaman yaklaşmaya çalışsa, dip akıntı onu tekrar denize doğru sürükler. Seyahatlerinden yorulan Ian, bir mercan kayalığında dinlenir.

Tam o anda rüzgar durur ve küçük kum tanesi öne doğru yuvarlanır. Dalgalar yaklaştıkça, Bella aniden ona ulaşan dalgaya yukarıya bakar.

"Batıyorum! Batıyorum!" diye bağırır Bella. O ne kadar su üstünde kalmaya çalışsa da akıntı Bella'yı daha çok denize taşımaya devam ediyor ve enerjisi tükeniyor. Tuzlu derinliklere inen okyanus basıncı daha güçlü ve daha karanlık hale geliyor. Bella son nefesini veriyor ve sonra denizin tuzlu derinliklerine batıyor.

Denizin yaratıkları parıldayan şeye hayret ederken, Ian hızla Bella'ya doğru süzülür.  

Bella uyandığında kendini karanlık ve soğuk bir yerde bulur ve hiçbir şey göremez. Hareket etmeye çalışsa da yapamıyor. "Neredeyim?" diye soruyor ama cevap yok. Yalnız ve yorgun, dinlenmeye ihtiyacı olan Bella, bunun bir rüya olmasını umarak gözlerini kapatır.

Uyandığında, Bella hala göremediğini öğrenir. "Bana yardım et!" "Yardım edin" diye bağırıyor, bir titreşim hissedince duraklıyor. "Kapana kısıldım!" Bella, "Neredeyim ben?" diye bağırır.

“Bağırmana ya da korkmana gerek yok küçük tahıl. ben Ian'ım. Sana yardım edebilirim."

"Öyleyse beni buradan çıkar ve kıyıma götür. Ben ailemi özledim." Bella diyor

“Keşke kıyıya ulaşabilseydim ama akıntı çok güçlü. Neden bir dönüşüm için burada kalmıyorsunuz ve sabırla birlikte büyüyeceğiz.”

"Peki!" Bella, Ian'ın ne demek istediğini düşünerek kabul eder, "Bu arada, benim adım Bella."

"Bella, bu biraz zaman alacak ama önceden uyaralım ki birçok kişi bu dönüşüme katlanmak istemedikleri için vazgeçmiş."

"O zaman birlikte keşfedebiliriz." Bella teşvik eder.

Her gün ikisi de büyüdü ve güçlendi. Ayrıca, Ian'ın kabuğunun küçük bir kısmı yarı saydam hale gelir ve Bella'nın içeriyi görmesine izin verir.

Zaman geçtikçe, Bella gördüğü güneş ışığını özler. Çünkü çakılın altı karanlık ve soğukken, işler şimdi çok daha kötü görünüyordu. Bella bir kez daha hayatının sonsuz bir şekilde karanlık olduğunu hisseder. Baş edemiyor, “Görmek istiyorum!” diye bağırıyor.

“Biraz daha.” Ian teşvik eder.

Hem Ian hem de Bella günden güne güçlendi, güçlendi, ta ki bir gün Ian akıntıyı geçip kıyıya doğru yüzene kadar. Ian kabuğunu açar ve Bella'yı dışarı atar.

Kıyı boyunca Bella, kendisine hayretle bakan sayısız kum tanesini görür. Bella, "O muhteşem!" dediklerini duyar. “O göz kamaştırıcı!” "Onun gibi görünmek istiyorum!"

Bella, kimden bahsettiklerini ve neden ona şaşkın şaşkın baktıklarını merak ediyor. "Ben onlardan biri değil miyim? Ben birçok kişiden biriyim," diye düşündü.

Tam o sırada Cennetten gelen bir ses duyar, "Bella, Bella, gerçekten de tüm Dünya'da pek çok tahıl vardır, ancak çok azı inci olur!"

​